A Debian kernel package installs the kernel image (vmlinuz-version), its configuration (config-version) and its symbols table (System.map-version) in /boot/. The modules are installed in the /lib/modules/version/ directory.

The package's configuration scripts automatically generate an initramfs image (the successor of the old initial ramdisk initrd image), which is a compressed mini-system designed to be loaded in memory (hence the name, which stands for “initial ram filesystem”) by the bootloader, and used by the Linux kernel solely for loading the modules needed to access the devices containing the complete Debian system (for example, the driver for SATA disks). Finally, the post-installation scripts update the symbolic links /vmlinuz, /vmlinuz.old, /initrd.img, and /initrd.img.old so that they point to the latest two kernels installed, respectively, as well as the corresponding initramfs boot images.

اکثر آن فعالیت‌ها توسط اسکریپت‌های موجود در دایرکتوری‌های /etc/kernel/*.d/ انجام مي‌شوند. برای نمونه، انطباق با grub توسط /etc/kernel/postinst.d/zz-update-grub و /etc/kernel/postrm.d/zz-update-grub به منظور فراخوانی update-grub هنگام افزودن یا حذف یک کرنل صورت می‌گیرد.

Using apt is so convenient that it makes it easy to forget about the lower-level tools, but the easiest way of installing a compiled kernel is to use a command such as dpkg -i package.deb, where package.deb is the name of a linux-image package such as linux-image-5.10.46-falcot_5.10.46-1_amd64.deb.

پیکربندی که گام‌های در فصل به آن‌ها اشاره شد بسیار پایه هستند و می‌توان در هر دو محیط رومیزی و سرور از آن‌ها استفاده کرد و امکان فرآیند خودکارسازی آن‌ها نیز وجود دارد. اگرچه، این کارها به خودی خود یک سیستم کاملا پیکربندی شده را آماده نمی‌کنند. تکه‌های کوچکی هنوز نیاز به پیکربندی دارند، که با برنامه‌های سطح پایینی به نام سرویس‌های یونیکس یا “Unix services” شناخته می‌شوند.