Polecenie debian-installer, zaprojektowane tak, aby było wyjątkowo modularne (i tak generyczne, jak to tylko możliwe) nakierowane jest na pierwszy z celów. Obejmuje ono szeroki zakres sytuacji instalacyjnych i — ogólnie — w dużym stopniu ułatwia tworzenie pochodnego instalatora, odpowiedniego w określonym przypadku.

Modułowość sprawia, że to narzędzie jest również bardzo złożone. Może to być zniechęcające dla wielu jego twórców. Niezależnie od tego, czy jest ono używane w trybie graficznym czy tekstowym, podobne doświadczenia mają też jego użytkownicy. Uczyniono wiele wysiłków, aby zredukować ilość pytań dokonywanych podczas instalacji, szczególnie dzięki włączeniu oprogramowania do automatycznego wykrywania sprzętu.

Warto zauważyć, że dystrybucje pochodne od Debiana różnią się znacznie w tym aspekcie i dostarczają bardziej ograniczonego Instalatora (często ograniczonego do architektury i386 lub amd64), ale bardziej przyjaznego dla niewtajemniczonych użytkowników. Z drugiej strony, dystrybucje pochodne zwykle powstrzymują się od bycia zbyt dalekimi od zawartości pakietu, aby korzystać, w miarę możliwości, z szerokiej gamy oferowanego oprogramowania, bez powodowania problemów ze zgodnością.

Quantitatively, Debian is undeniably the leader in this respect, with over 31,000 source packages. Qualitatively, Debian’s policy and long testing period prior to releasing a new stable version justify its reputation for stability and consistency. As far as availability, everything is available on-line through many mirrors worldwide, with updates pushed out every six hours.

Większość nowych programów wolnego oprogramowania szybko znajduje swoją drogę do wersji rozwojowej, w której mogą być zainstalowane. Jeśli wymaga to zbyt wielu aktualizacji, ze względu na zależności, program może być ponownie skompilowany dla stabilnej wersji Debiana (zobacz Rozdział 15, Tworzenie pakietu Debiana, aby uzyskać więcej informacji na ten temat).